لحن گفتوگو درباره خطوط قرمز را میشناخت
تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۴۳۷۷۵
محمدرضا الوند از چهرههای فعال در عرصه تئاتر ایران که سابقه ریاست شورای ارزشیابی و نظارت اداره کل هنرهای نمایشی را در کارنامه کاری خود داشت و مدیر امور تئاتر استانهای اداره کل هنرهای نمایشی نیز بود، پنجشنبه، در ۵۶ سالگی و بر اثر ابتلا به کرونا چشم از جهان فروبست و دیروز در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مدیرکل مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس به همین مناسبت پیامهای تسلیتی منتشر کردند.
مرحوم الوند جزو مسئولانی بود که در مرکز هنرهای نمایشی همیشه دغدغه جوانها را داشت و کسی بود که میدانست خطوط قرمز را با چه ادبیات و لحنی به این جوانها منتقل کند تا جلوی خلاقیت آنها گرفته نشود و صدمهای از این بابت متحمل نشوند.
او هرگز به مناسبات اداری و مناسبات خاص ورود نکرد همانطور که گفته شد زمانی که توجه به جوانها و فراهم کردن بستر کار کردن برای آنها خیلی باب نبود او چنین دغدغهای داشت.
بعضاً اگر کم کاری حس میشد، در پی رفع و پیگیری آن بود و وجود و بروز مشکلات را کتمان نمیکرد و موقعیت شغلی خود را ارجح بر حل مشکلات نمیدانست و همین باعث میشد که سکوت نکند و شاید به خاطر همین مواضع صریحاش آنطور که باید و شاید در بسیاری از مناسبات ورود نمیکرد.
از سوی دیگر، الوند تحصیلکرده نمایش بود و به حوزه متن اشراف داشت و در بازبینیهایش این نکتههای فنی را مدنظر قرار میداد و اهل گفتوگو بود و پای حرف جوانها میایستاد. نه سفارش قبول میکرد و نه اجازه میداد حقی از کسی ضایع شود.
الوند همانطور که گفته شد صرفاً یک بازبین نبود که خط قرمزها را مشخص کند یا نکات ممیزی و اخلاقی را بگوید. از نظر من او بسیار نکتهسنج بود و نمایشی را که خوب بود رها نمیکرد و آن را به سالنها و مدیران فرهنگی معرفی میکرد تا از آنحمایت شود و همین کارش باعث شد خیلی از جوانهای آن زمان وارد بازار شوند که محمدرضا الوند یک استعدادیاب هم بود و با اینکه اصلاً وظیفه و حوزهاش نبود اما این دغدغه را داشت و همیشه دنبال آن بود که چهرههای مستعد را معرفی کند.
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: جوان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۴۳۷۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یادی از اولین خطوط اتوبوسرانی | از بلیت فلزی تا بلیت کاغذی و باجه بلیتفروشی
همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: این ۴خط عبارت بود از خط یک: میدان توپخانه - دروازه قزوین، خط ۲: میدان توپخانه - انتهای امیریه، خط ۳: میدان توپخانه - بازار و شاهپور و خط ۴: میدان توپخانه - گارماشین (ری جنوبی). همچنین خطی بین دروازه دولت و بازار کشیده شد که پس از یک سال و دو ماه بهرهبرداری، برچیده شد.
قصههای خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
تا سال ۱۳۱۷ علاوه بر ۴ خط گذشته، خط ۵ از میدان شاه(قیام) تا میدان گمرک و خط معروف به تهران - شهرری هم به ۴ خط قبل اضافه شد. این خط آخری از جلوی انبارگندم خیابان ری، روبه روی خیابان صفاری(شهید حداد عادل) به سوی حضرت عبدالعظیم (ع) حرکت میکرد.
از سال ۱۳۱۷ تا ۱۳۲۰ به علت گسترش تهران و ازدیاد جمعیت، ۴ خط دیگر به خطوط اتوبوسرانی اضافه شد و برای اولین بار خطوط جدید به دروازه دولت، میدان ۲۴ اسفند (انقلاب)، حشمتالدوله شرق و خیابان نادری راه پیدا کرد. وزارت فوائد عامه و تجارت، تحت مدیریت مهدیقلی هدایت، ملقب به مخبرالسلطنه، در دوره صدارت دکتر محمد مصدق لایحهای را در یک ماده واحده و ۱۲ تبصره به مجلس برد و موفق شد رآی مثبت مجلس را در تاریخ ۱۶ بهمن ۱۳۳۱ جلب کند.
بر اساس این قانون که امضای محمد ذوالفقاری، نایبرئیس هفدهمین دوره مجلس شورای ملی، پای آن بود، امتیاز احداث خطوط اتوبوسرانی و نقل و انتقال مسافر به طور دستهجمعی در داخل هر شهر و حومه به شهرداریها واگذار شد.
از ۱۵ دی۱۳۳۲ روش کار در خطوط اتوبوسرانی تهران کمی تغییر کرد و بلیت ژتونی (پولک فلزی) و باجه بلیتفروشی راهاندازی شد و دولت وقت به منظور نوسازی ناوگان شهری تعدادی اتوبوس مرسدس بنز از آلمان وارد کرد.
با تامین شدن بودجه و امکانات دولتی، اولین شرکت سهامی اتوبوسرانی عمومی کشور در تهران با عنوان «شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه» با سرمایة ۳۰۰ میلیون ریالی در ۲۵ فروردین ۱۳۳۵ به ثبت رسید و محل آن در ساختمان شهرداری تعیین شد.
اولین خط اتوبوسرانی تهران در ۱۴ تیر ماه سال ۱۳۳۵ با ۸۰ دستگاه اتوبوس در مسیر بازار تا میدان امام حسین (ع) در حضور نمایندگان مجلس شورای ملّی وقت و تعدادی از وزرا افتتاح شد. از زمان افتتاح در تیر تا مهر ماه، سه خط دیگر نیز در شهر آغاز به کار کرد. در نهایت شرکت واحد در سال اوّل با ۱۷۳ اتوبوس و ۵ خط فعالیتش را آغاز کرد.